یک روش جدید در بررسی عدم قطعیت خطای عددی با استفاده از الگوریتم ژنتیک بر اساس پالایش شبکه

در این پژوهش روش جدیدی در بهینه‌سازی عدم قطعیت عددی ضریب فشار محلی بر روی سطح بالایی یک بال سه بعدی ارائه شده است. روش مذکور نیاز به حل سیستمی با پالایش شبکه دارد. خطا توسط بسط سری‌های توانی به عنوان تابعی از اندازه المان تخمین زده شده است. تانسور خطا به صورت مجموع مربعات بیان و به عنوان تابع هدف الگوریتم ژنتیک معرفی گردیده است. نقش الگوریتم ژنتیک بدست آوردن مینیمم تابع هدف است که به جای استفاده از روش سنتی مشتق‌گیری جهت رسیدن به مقادیر مینیمم تابع و بدست آوردن انحراف استاندارد بهینه، از این روش بهینه‌سازی جهت رسیدن به ضرایب ثابت و مناسب بسط سری توانی استفاده گردیده است. این تخمین خطا با استفاده از یک ضریب اطمینان به عنوان عدم قطعیت حل عددی معرفی شده است. نتایج نشان داد که با ریز کردن شبکه به اندازه یک چهارم میزان اولیه مقدار خطا نصف گردید. عدم قطعیت محاسبه شده در این مساله برابر 03/0 است که بیانگر فاصله‌ای شامل حل دقیق با 6/97% پوشش است. قابلیت اطمینان بر روی سه خط مبنا بالاتر از 97% نشانگر دقت بالای حل عددی است. بالاترین قابلیت اطمینان 16/99% و کمترین 6/97%بدست آمد.